Piercings

Dus ik heb een piercing. Zoals de meeste van jullie wel weten. Onder mijn lip. Ik heb er vrijwel niks voor hoeven te doen, eigenlijk alleen maar gevraagd aan mijn ouders en die vonden het goed. Veel vrienden van mij hebben ook een piercing. Laura heeft er 1 bij haar kraakbeen, Sjoukje een tongpiercing, Kimberley 1 bij haar kraakbeen en een navelpiercing en Kim heeft er 2 onder haar lip, een tongpiercing en 1 bij haar kraakbeen (ben vergeten hoe hij heet).
Eigenlijk is onze familie, familie Staal. Mijn zusje heeft er ook 1 bij haar navel en mijn broertje heeft een oorbel laten schieten. Het lijkt net alsof het steeds populairder wordt om een piercing te laten schieten. Vroeger was het een beetje taboe. Er is wel een tijd geweest dat ook ieeeedereen een piercing had, volgens mij was dat in de richting van de Hippie tijd?
Maar goed, ik had dus van de week, toen ik met Rick en Kim naar Rotjeknor ging, een nieuwe piercing gekocht. Het was niet eens de bedoeling, maar ik zag dat ringetje liggen en mijn handen gingen jeuken, evenals mijn pinpas opeens uit mijn portemonnee vloog. Ik móest dat ding hebben. Meteen gekocht en thuis ingedaan. Persoonlijk vind ik het wel leuk staan, hij zit weliswaar een beetje scheef, omdat mijn piercing niet helemaal op de goeie plek was geschoten, maar dat maakt mij niet zoveel uit. Uiteindelijk heeft mijn moeder 3x gezegd dat ze het niet leuk vindt en dat knopje 'schattiger' vindt staan en heeft Vincent al 2x gevraagd wat mijn moeder ervan vindt. Ik ruik een kleine complot!
In ieder geval zit ze niet de hele tijd te zeiken dat ze het niet leuk vindt staan. Bij mijn kisten zei ze meteen: ben je gothic ofzo?! Terwijl dat een opmerking van helemaal niks is.
Wat ik eigenlijk wilde vertellen, ik ben weer eens van mijn onderwerp afgeleid, is dat piercings best wel verslavend zijn. Zodra je er 1 hebt, zit je weer na te denken over een andere. Ik wil nu eigenlijk best wel graag 1tje bij mijn kraakbeen. Maar omdat het zo verslavend blijkt te zijn, durf ik dat niet echt, want stel dat ik er dadelijk nog 1 wil?! Dan ben ik dadelijk helemaal volgeschoten.. Daarom duurt het ook zo lang, voordat ik mijn tattoe heb. Ik ben gewoon a little bit scared dat ik dadelijk ook helemaal onder de tattoes zit. Dat is niet helemaal de bedoeling.

Maar ach, het leven bestaat uit risico's nemen toch? Misschien kan ik mezelf wel in bedwang houden en loopt het uiteindelijk allemaal wel los :)