De mannen in Istanbul

Goedemorgen/middag, sweetheards.
Dus ik ben nu terug en ik heb echt heel veel te vertellen. Om te beginnen heb ik maar een column over de mannen in Istanbul. Je zult wel gewend zijn in Nederland om rustig door de stad te kunnen lopen, zonder enige aanspraak of je in een restaurant wilt eten of dat ze achter je aan lopen om je wat te verkopen. Wellicht heb je het soms op een markt meegemaakt, maar het is niet overdreven.
In Istanbul is het anders. Daar word je continu aangesproken of je iets wilt kopen en een nee accepteren ze niet. De eerste dag was dat leuk, ik ging gewoon terug praten met ze. De tweede dag ging het ook nog wel, maar de derde dag kreeg ik wurgneigingen bij ze.
Ik zag toevallig dat het hielp om nep te gaan telefoneren. Dan vroegen ze het niet aan je, want dan is het onbeleefd. Dus daar stond ik dan, met mijn mobiel in mijn hand, tegen mijn oor. Nep te bellen. Ik heb ook zo iets leuks, een nep oproep kan ik maken. Nou dat kwam perfect uit! Liep ik daar, alleen maar 'ja.. nee.. jaa.. neee.. uhu uhu.. nee ze zijn gewoon irritant.. ja.. ' gezegd. Het hielp! Godzijdank. Toen kwam mijn volgende idee. Ik ging gewoon Frans praten! Misschien dat ze dat niet verstaan. Helaas is mijn Franse accent zo slecht, dat ze meteen door hadden dat ik niet uit Frankrijk kwam, maar uit Nederland. Dat is echt de grootste faal in mijn hele leven geweest (oke, nou moet ik eerlijk zijn, ik heb er nog wel meer gehad). Kan je nagaan, mijn blognaam is Frans, ik praat graag op zijn tijd een vleugje Frans op msn, maar mijn accent is bagger.
Wat wel opviel aan de mannen van Istanbul, is dat ze ontzettend aardig zijn. Ondanks hun gebrek aan een netvlies. En ze spraken ook een woordje Nederlands. Best grappig allemaal. Mijn ma vond het ook ontzettend leuk om bij elke tent even te stoppen en daar te gaan praten. Dan vond ze het gek dat we op zijn tijd even moesten haasten. Mijn zusje werd ook telkens aangesproken. Dat is ook niet echt gek met haar kilo make-up en haar D&G tas. Rijke uitstraling, in tegenstelling tot mij. Volgens mij vonden ze mij ook een beetje eng met mijn kruis ketting en mijn lippiercing. Mijn gezichtsuitdrukking was daar ook niet altijd plezant. Als blikken konden doden...

Maar, ondanks de mannen daar (op een lekkerding na in de kruidenbazaar) is het een ontzettend leuke tijd geweest en raad ik iedereen aan om daar naartoe te gaan!